امام حسن عسکری علیه السلام می‌فرمایند:
لَیْسَتِ الْعِبادَةُ کَثْرَةَ الصِّیامِ وَ الصَّلوةِ وَ إِنَّما الْعِبادَةُ کَثْرَةُ التَّفَکُّرِ فی أَمْرِ اللّهِ.
عبادت کردن به زیادی روزه و نماز نیست، بلکه [حقیقتِ] عبادت، زیاد در کار خدا اندیشیدن است.
آیا تا کنون ساعتی را به تفکر اختصاص داده‌اید؟!
آیا تا کنون درباره هدفتان از زندگی و نقطه اوج خواسته‌های خود فکر کرده‌اید؟!
اگر این مطلب را خواندید و چیزی به ذهنتان آمد همین شروع تفکر است؟ نظر شما چیست؟
پی نوشت:
(تحف العقول، ص448)
حکیم
